Τα ερευνητικά δεδομενα σχετικά με την μηκοδυναμική σχέση in vivo είναι περιορισμένα μέχρι και σήμερα. Το γεγονός αυτό αποτελεί σημαντικό περιοριστικό παράγοντα για την πλήρη πρακτική αξιοποίηση της μηκοδυναμικής σχέσης στην προπόνηση αντιστάσεων. Η εποχή που είμασταν φοιτητές έχει παρέλθει οριστικά και η πραγματική πρόκλιση για τον επαγγελματία της προπόνησης αντιστάσεων δεν είναι απλά να περάσει το μάθημα και να πάρει πτυχίο.  

Μηκοδυναμική σχέση και η έρευνα των Chleboun et al 2001

Σε αυτή την πραγματικά ιδιαίτερη και καλοσχεδιασμένη έρευνα οι Chleboun et al προσπάθησαν να μετρήσουν το μήκος του σαρκομερίου της μακράς κεφαλής του δικέφαλου μηριαίου σε διαφορετικούς συνδυασμούς γωνιών στην άρθρωση του ισχίου και του γονάτου. Το γεγονός ότι επέλεξαν να διερευνήσουν το μήκος του σαρκομερίου ενός διαρθρικού μυ, δίνει πραγματική προοπτική στην πρακτική εφαρμογή της μηκοδυναμικής σχέσης. Κρίνω σκόπιμο να διαβάσετε με μεγάλη προσοχή ολόκληρη την έρευνα.

                                               Από εδώ.

Σε αυτό το γράφημα παρατηρούμε τα παρακάτω:

• Η μέγιστη απώλεια της παραγόμενης δύναμης σε ποσοστό δεν ξεπέρασε το 50% ακόμα και στην μέγιστη επιμήκυνση του σαρκομερίου 3,5μm.
• H μέγιστη απώλεια της παραγόμενης δύναμης σε ποσοστό δεν ξεπέρασε το 20% ακόμα και κατά την μέγιστη βράχυνση του σαρκομερίου (περίπου 1,4μm).
• Η μέγιστη ποσοστιαία μεταβολή του μήκους του σαρκομερίου σε σχέση με τα μήκη μέγιστης απόδοσης ( περίπου 2,5 έως 2,8μm) δεν ξεπέρασε το 43% κατά την μέγιστη βράχυνση και το 30% κατά την μέγιστη επιμήκυνση.
• Κατά την μέγιστη επιμήκυνση, υπήρξε μεγαλύτερη ποσοστιαία απώλεια δύναμης σε σχέση με την θέση μέγιστης βράχυνσης.

Σημαντικά ερωτήματα σχετικά με την μηκοδυναμική σχέση

Η έρευνα των Chleboun et al μας προκαλεί να αναρωτηθούμε:

• Ποια μπορεί να είναι η μέγιστη ποσοστιαία μεταβολή του μήκους ενός σαρκομερίου κατά την μέγιστη βράχυνση και επιμήκυνση του in vivo;

Στην έρευνα των Chleboun et al το σακρομέριο που αξιολογήθηκε προέρχονταν από ένα διαρθρικό μυ, η ποσοστιαία βράχυνση σε σχέση με τα ιδανικά μήκη δεν ξεπέρασε το 40% ενώ η ποσοστιαία επιμήκυνση δεν ξεπέρασε το 28%.

• Σε τι βαθμό επηρεάζεται η ικανότητα ενός σαρκομερίου να παράγει τάση in vivo κατά την μέγιστη ποσοστιαία βράχυνση και επιμήκυνση;

Στην ίδια έρευνα η ποσοστιαία απώλεια δύναμης κυμάνθηκε από 20% κατά την μέγιστη βράχυνση μέχρι και 50% κατά την μέγιστη επιμήκυνση.

• Ποια μπορεί να είναι η μέγιστη ποσοστιαία μεταβολή βράχυνσης ή επιμήκυνσης σε έναν μονοαρθρικό μυ και σε τι βαθμό επηρεάζεται η ικανότητα του να παράγει τάση in vivo;

Από τα ερευνητικά δεδομένα αλλά και πρακτικούς πειραματισμούς εκτιμώ ότι η μέγιστη ποσοστιαία μεταβολή βράχυνσης ή επιμήκυνσης σε έναν μονοαρθρικό μυ θα είναι σημαντικά μικρότερη και κατά πάσα πιθανότητα μη σημαντική. Στις εξαιρέσεις οι ρομβοειδείς.

• Γιατί δεν φαίνεται να υπάρχει επιρροή της παθητικής τάσης στο παραπάνω γράφημα όταν το μήκος του σαρκομερίου είναι 3,5μm;

Υπενθυμίζω ότι στο αρχικό γράφημα της μηκοδυναμικής σχέσης, η συνολικά παραγόμενη τάση σε μήκος σαρκομερίου 3,5μm εκπορεύονταν σχεδόν αποκλειστικά από τα την παθητική τάση. Εδώ πρέπει να λάβουμε υπόψιν μας ότι το 3.5μm σε αυτή την περίπτωση ήταν το μέγιστο επιτεύξιμο μήκος σαρκομερίου εργαστηριακά. Προσπάθεια για περαιτέρω επιμήκυνση κατά πάσα πιθανότητα θα οδηγούσε σε ρήξη του σαρκομερίου.

Στην in vivo έρευνα των Chleboun et al το μέγιστος μήκος σακρομερίου έφτανε τα 4,5μm και ο συνδυασμός των εξεταζόμενων θέσεων στις άρθρωσεις του ισχίου και του γόνατος δεν επέτρεψε την επιμήκυνση του πέραν των 3,5μm.  

• Τελικά πόσο σημαντική μπορεί να είναι η παραγόμενη παθητική τάση σε θέσεις όπου ο μυς βρίσκεται σε επιμήκυνση in vivo;

Για να μπορέσουμε να σχηματίσουμε άποψη σε αυτό το ερώτημα θα πρέπει να λάβουμε υπόψιν μας ότι:

Στην in vivo έρευνα των Chleboun et al η ποσοστιαία επιμήκυνση του σαρκομερίου σε σχέση με το συνολικό μήκος του σαρκομερίου έφτασε μόνο το 77% σε αντίθεση με την επίτευξη επιμήκυνσης 100% σε εργαστηριακές συνθήκες. Με αυτή την πληροφορία φαίνεται πιθανό ότι η πρόσβαση σε παθητική τάση που υπερβαίνει την διαθέσιμη ή την μέγιστη ενεργητική, επιτυγχάνεται με επιμήκυνση του σαρκομερίου της τάξεως του 93% με 100%. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι τουλάχιστον για την περίπτωση της μακράς κεφαλής του δικέφαλου μηριαίου, η πρόσβαση σε σημαντική παθητική τάση με γωνία στο ισχίο 90^ο και στο γόνατο 0 μοίρες είναι αδύνατη.

• Τελικά πόσο σημαντική μπορεί να είναι η συνεισφορά της παθητικής τάσης κατά την βάδιση, το τρέξιμο, ένα επιτόπιο άλμα..;

Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα θα πρέπει να αναλογιστούμε είδος των μυών (μονοαρθρικοί – διαρθρικοί) καθώς και τις γωνίες των επίμαχων αρθρώσεων στις παραπάνω δραστηριότητες. Σύμφωνα με τα ερευνητικά δεδομένα η  πιθανότητα δημιουργίας και αξιοποίησης σημαντικής παθητικής τάσης φαίνεται να είναι μικρή αν όχι μη πιθανή.

In vivo, in vivo, in vivo 

Ωραία τα σαρκομέρια που έχουν αφαιρεθεί απο βάτραχο αλλά εδώ πρέπει να γίνει 100% αντιληπτό ότι αν θέλουμε να έχουμε οποιαδήποτε πιθανότητα για πρακτική εφαμοργή της μηκοδυναμικής σχέσης σε ζωντανούς ανθρώπους – ασκούμενος στην προπόνηση αντιστάσεων, χρειαζόμαστε ερευνητικά δεδομένα από καλοσχεδιασμένες και σωστά εκτελεσμένες in vivo έρευνες.  

Πρακτική εφαρμογή

Το ηλεκτρονικό σεμινάριο Μηκοδυναμική & Ταχοδυναμική  Σχέση πουλάει σαν τρελό.

Χαχα!

Ούτε κατά φαντασία. Πάραυτα, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν συμπυκνώνει πρακτική και άμεσα αξιοποιήσιμη γνώση σε 20 σελίδες. Το σημαντικότερο πλεονέκτημα αυτού του σεμιναρίου είναι η καλλιέργεια του τρόπου σκέψης για την άμεση πρακτική αξιοποίηση της σχετικής επιστημονικής έρευνας στην προπόνηση αντιστάσεων. 

Δεν έχει καμία σχέση με την παράθεση μερικών ακόμα βαρετών επιστημονικών ερευνών, πάρα μόνο με ερευνητικά  δεδομένα που ”ξεκλειδώνουν”  απεριόριστους τρόπους πρακτικής εφαρμογής στην προπόνηση αντιστάσεων. 

Το σεμινάριο αυτό δεν απευθύνεται σε επαγγελματίες της άσκησης που: 

• Αισθάνονται ότι τα ξέρουν όλα – δεν έχουν πρακτικές απορίες. 
• Αισθάνονται ότι ξέρουν όσα χρειάζεται για την ελληνική αγορά.  

Εγγραφή